Vorig weekend waren we er niet in geslaagd de Xanthiona in 1 keer naar Bonn te varen. Bij het aanlopen van de haven van Düsseldorf voor nog wat extra brandstof hoorden we een vreemd geluid. In eerste instantie leek het de schroefas of de keerkoppeling. We durfden vanwege het vreemde geluid niet verder te varen en hebben de dag erop de hulp ingeroepen van een lokale monteur. Hij was er na 2.5 uur zoeken van overtuigd dat het de keerkoppeling was, maar hij wilde er niet aan werken ivm de garantie. Dus Vink gebeld, die zijn de dag er op gekomen en na nog eens 2 uur zoeken kwamen zij tot de conclusie dat het werd veroorzaakt door de brandstofpomp die door zijn pompende werking een soort slag veroorzaakte in het vaste gedeelte (de pijpen). Bij het los draaien van de retourslang verdween het geluid en was het probleem gedetecteert. Volgens Vink mogen vaste brandstofleidingen niet vastgelast zitten, maar moeten die met beugels en de pijpen daarin in kunststof gevat, worden vastgezet.
Vandaag zouden we dan de Xanthiona het laatste stuk naar Bonn varen, ca. 10.5 uur. Wederom een schipper ingehuurd en om 7 uur ’s ochtends vertrokken we. Er was een sterke stroom tegen van ca. 7 km, we gingen tussen de 8.5 en 9.5 km/u. Onderweg bij het controleren van de motor zag ik olie uit de electrische hydraulische pomp komen. 1 van de aansluitingen zat los, die heb ik vastgezet. Na ca. 2 uur merkte ik dat er bijna geen water meer uit de uitlaat kwam. Beneden de wierpot gecontroleerd en zag dat ie nogal vol zat. Motor was nog koel, 80 graden. Ik waarschuwde de schipper, maar we konden op dat moment te midden van een aantal vrachtschepen weinig doen. We zijn met verminderd toerental en de motortemperatuur in de gaten houdend ca. 2 km verder gegaan waar een kleine aanlegsteiger was. Aldaar wilden we boven sturend aanleggen, maar boven was er geen druk op het hydraulisch systeem, snel weer naar binnen en toch maar in de sterke stroom met de joystick aangelegd. De joystick was ondertussen ook al wiebelig, want die kwam iedere keer los. Bij de steiger bekeken we het euvel en zagen water in de boot en schrokken ons kapot. Snel om eens heen speurend zagen we dat de waterlock deels gesmolten was en dat daar water door naar buiten was gekomen en de boot in liep. We hebben de ingang van de waterlock afgezaagd (deze was ook al een beetje verbogen en gesmolten) en hiermee de beide delen van de uitlaatslangen geimproviseerd aan elkaar gezet en gefixeerd. Daarna de wierpot schoongemaakt. Na de 1e keer en de motor even laten lopen, zat er klaarblijkelijk nog veel troep in de standpijp en moest de wierpot voor een 2de keer worden geleegd.
Goede raad was duur, ik durfde het risico niet te nemen om verder te gaan, stel dat de wierpot weer vol komt te zitten of dat de geimproviseerde koppeling tussen de 2 uitlaatslangen het begeeft. De stroom is echt heel sterk en er was druk scheepvaarverkeer, je kunt daar niet te midden van dobberen of stil liggen. We hebben daar nog de hydraulische olie bijgevuld van de stuurpomp. Ik heb mijn motorboot varende collega Marc gebeld, die ons heeft geassisteerd om de Xanthiona met laag toerentaal terug te varen naar Düsseldorf. Daar liggen we nu (weer), maar nu met echte pech, die gevaarlijk had kunnen aflopen.
Volgens de schipper (een zeer ervaren rot in het vak van 71) en mijn collega moet je bij een enkele motor een dubbele wierpot hebben en bij voorkeur ook een dubbel brandstoffilter. Daarnaast moet je zeker als je een kunststof waterlock hebt een sensor op de uitlaat hebben die aangeeft dat ie te warm is en er geen water meer komt voor de koeling. Naar mening van beiden is de wierpot ook veel te klein, die zou minstens de dubbele afmetingen moeten hebben voor zo’n motor.
Op de foto’s zie je dat er behoorlijk veel zooi drijft en dat de wierpot flink vol komt te zitten, zelfs met vrij grote stukken troep/hout/takjes. Verder zie je de gesmolten waterlock en de geimproviseerde koppeling tussen beiden einden van de uitlaatslang. Nu eerst maar eens de zaak goed en degelijk repareren. De duitse schipper heeft aangegeven niet verder te willen gaan tenzij alles veilig is.
Aan een steiger op de snelstromende rivier
Aanvoerslang bijna vol met zooi
Dit komt uit de slang, kijk hoe groot het is
Wierpot vol na ca. 2 uur varen op de terugweg
Binnenkant wierpot
Dit komt uit de wierpot
Gesmolten waterlock
Beide einden van de uitlaatslang geimproviseerd aan elkaar
Hout, troep, zooi, bladeren, takjes, er drijft veel in de rivier
Xanthiona 
#1 door H.J.Gaarenstroom op 9 juni 2012 - 10:43
Waar om gebruikt U de Scheg niet als warmtewisselaar, nooit meer verstoppingen en ook ‘s-winters geen
enkel probleem meer.
groet
H.J.Gaarenstroom
#2 door Jurjen Hoekstra op 10 juni 2012 - 08:16
Geachte H.J. Gaarenstroom,
Bij het bouwen van de Xanthiona is natuurlijk nagedacht over de manier van koeling van de motor, o.a. de optie kielkoeling, beunkoeling en zoals het nu is. Er waren toen goede redenen om te kiezen voor de ‘traditionele’ manier van koelen. Het nu veranderen is niet eenvoudig. Achteraf gezien was misschien kielkoeling een optie geweest die in ieder geval verstoppingen voorkomt. Zoals we het nu hebben opgelost met een dubbele wierfilter en een alarm is ook goed werkbaar. ’s Winters verwacht ik geen problemen omdat de aanvoer van het water op een standpijp (met kogelkraan) zit in de motorkamer en daar is het altijd warm genoeg omdat o.a. de CV daar brandt en er ook een radiator wordt gemonteerd.
vr.gr.
Jurjen Hoekstra